Eskiden

Kafama ilk taşı yediğim yerdeyim yine,
ilk kavgamı,
ilk sevgimi tattığım.

Bir plastik top,
bir tur bisiklet için,
arkadaşlarımın peşinde koşup,
ayakkabılarımı eskittiğim sokaklardayım yine.

Karabaşım, kara kızımın,
çocukluğumun can dostu,
güzelim köpeğimin vurulduğu,
betondan apartman aralarını adımlıyorum

Şu kurumuş, ihtiyar ağaçtan,
kaç defa düştüm, kim bilir?

kaç araba lastiği yuvarladım sokaktan,
kaç cam kırdım, ya da kaç gönül?

Küfürlerim bu sokaklardan,
laf atmalarım,
böbürlenmelerim, kafa tutmalarım,
hepsi işte.
Günbatımları, kızıla çalan gökyüzü
hep bu sokaklardan kalma.

Bayramlar, mantar tabancaları,
kız kaçıranlar, torpiller
karpite karıştırılan suyla patlattığım şişeler.
Sanki hala buradalar,
sesler, çığlıklar, cam kırıkları,
inşaatların beşon kalaslarında
ayakkabımı delen o kocaman çiviler,
acıyan canlar,
için için ağlayışlar…
“Anne!” diye haykırışlar…

Yazın öğlen sıcağında yaptığımız maçla,
kıpkırmızı olan suratlar,
nefes nefese ciğerlerle,
camdan istenen, kana kana içilen o sular.

Babamın sesini özlüyorum,
bir daha asla duyamacağım o sesi,
geç vakitlerde eve girmem için seslenişi çınlıyor kulaklarımda.

Kışları, tahta bir merdivenle,
yedi sekiz tanemizin
bir aşağı bir yukarı kaydığı, o boş arazi.
Buz tutan paçalar, donmuş suratlardaki
heyecanlar ve mutlu ifadeler…
Sanki hepsi hala burada.

Taş duvar aynı, ama bakkal yok artık.
Kırmızı kutulardaki kremalı gofretleri de,
adı artık unutulmuş gazozlarımızı da alıp gitmiş.
Duvarda da otururken,
topuklarını duvara vuran arkadaşlarımda onunla gitmişler…

Şimdi, ellerim ceplerimde,
O sokak lambasının altında,
biraz lodos, birazda esip geçmiş çocukluğumla,
öylece dalıp gidiyorum tüm bunlara…
Yüzümde bir eğri tebessüm, biraz buruk,
üşümüşüm…
Dizlerimin altı donuyor,
bir bakıyorum, kısa keten bir pantalon var altımda
dizlerime kadar çekilmiş çoraplar…
Ellerimle yokluyorum,
kayboluyor, yeniden pantalona dönüşüyor…
Şu âna dönüyorum…

Sonra kalan bir kaç dalya taşına tekme atıp,
kendime kaldığım yerden devam ediyorum.

Elveda çocukluğum.
Yine geleceğim.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 08/02/2013

Az evvelimin biraz sonrası / Sayfa : 38