KIRKALTI ESNASI (I)

Ben ki paylaşmayı sevdim,
hele de sevinci,
gözlerim sahnede olabilir veyahut kulaklarım bir orkestrada,
sesler yükseldiğinde bir dirsekle sessiz yanımdakine dokunmak,
dinlediğim, seyrettiğim kadar güzeldi.
seslerin, görüntülerin es edasında, senin gibi dolu bir göze denk gelmek
Ve ben gibi gülen çocuğu görmek gözlerinde.
Susmak ve dinlemek, seyretmek her şeyi
paylaştıkça güzeldi.
...
Ben ki; paylaşmayı sevdim her şeyimi.
hele ki heyecanı,
içimden fışkıran o kardeleni
...
Kırkaltısına kadar,
koşturanlar, gelip geçti yanımdan
heyecansız, kuru toprak kadar susuz insanlar geçti yanımdan,
Kırkaltı kere
Kırkaltı kış, kırkaltı yaz,
Kırkaltı doğmamış baharda geldiler, geçtiler, öldüler ve gittiler
yanımdan.
Kırlatıbuçuk ta öleceğim sandım, onlardan mutevellid.
Buçuğundayım halbuki, kırkyediden eksik sadece iki mevsim.
Kırkaltı kardelene bastılar ölü gözlerinin altındaki ayaklarıyla,
Kırkaltısında öldüm gibiydim de ezilmiş bir kardelende..

Bir kırkaltı daha yok diye üzülemem artık,
Bir sen varsın diye sevinmekten.
Artık, o kırkaltı güneş dönümü gelenler de, gelip geçti kendilerinden bile.
Kara batmış dizlerimizle kırkaltımdan kalanın beyazında,
bir kardelen başındayız seninle.
Bir müzik duyuluyor bir de,
birileri şiir okuyor, sahnelerde beyaz karın üstünde,
kapalı gözlerimizde
beyaz ayak izleriyle.
Ben ki; paylaşmayı sevdim her şeyimi.
Kırkaltı yıldır beklediğim seninle.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 11/01/2017