Bensizlik

Ruhun üşümüş.
Demiştim oysa.
Kalabalıkların boşa açık ağızları cereyan yapar a canımın içi, 
durma arasında demiştim.
Anlamsızlık eser boş kahkahalardan.
Farketmezsin.

Üstüne ben alırdın öyle zamanlarda..
Sıkı sıkıya sarıldığını hatırlarım.

Islak ve yalancı samimyetlerden korurdum seni.
Gök gürültüsü gibi öfkelerden,
Sağanak yağış gibi hüzünlerden.

Çırılçıplak karışılmaz ki kalabalıklara.
Nasır bile tutmamış tiril tiril o incecik ruhunla.

Ben bu kalabalıkların kutup kaşifiyim be canımın içi.
Neden bildiğimi değil bildiğini okuyorsun çocuk kalbinle.

Bak bu kaçıncı.
Bensizliğinin ateşi çıkmış,
Kalabalığı kusuyorsun, yalnız, bir başına.
Bakamıyorsun sen kendine.
Pervazlarından yalnızlık ıslık çalıyor değil mi yine?
Bu sefer de korkuyorsun.

Dayan,
Yine geleceğim.
Bir tas çorbam var şiirden
sıcacık sevgi dolu.
Onun içinden aşkı içirip,
Seni kendine,
o güzelim kendini de bana getireceğim.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 30/07/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 96