Kuş gibi çocuklar

Ellerini, yukarı, rüzgara açıp kanatlanacakken çocuklar;
Rüzgarla değil,
   insanla karşılaştılar.
...
Ellerini iki yana,
   yukarı,
   insana açtılar.
Bir kuş gibi sınırları düşünmemek mi?
...
Hayır!
Ölmemek adına insana kaldırdılar parmaktan kanatlarını.

Merhameti buyuran Tanrıya,
O Tanrıya inanan merhametsizlerin
kurşunlarıyla vuruldular.
Eti yenmez, ölüsü tat vermez o çocuklar.

Parmaklarıyla sınırlar çizdi kendini insan sananlar.
Sınırların dışındakileri,
kendilerinden değil diye
çocuktan saymadılar.
Sayısızca, hayasızca onları vurdular.

Bir sınıra çizdikleri ufacık dairelerde,
bir sonsuz tanrıya inandılar...

Bizler ki;
Her gün,
kuru kanı emmiş kara toprağın üstündeki çocuk gülücüklerine basıyoruz..
Gerçeğimizi görmüyoruz.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 21/09/2016