Çiçekler bastırıyor, ölüm bastırıyor.

Dolmuştan inerim, iki yanı çiçek dolu dar bir koridordan geçerim. Işıklarını çiçekleri aydınlansın diye sonuna kadar yakar o çiçekçiler. Erguvanların, Krizantemlerin, lalelerin, güllerin, iri papatyalı kır çiçeklerinin arasından geçer, tüp geçide tırmanırken arkama dönüp o çiçeklere bakıp ciğerime o mis kokularını çekerim.

Merdivenin basamaklarındayken bilirim ki bir kaç adım sonra "Şiir sokakta" grubundaki arkadaşlarımla buluşacağım.
Şiirler okunacak, dostlara sarılıp hasret giderilecek, türküler söylenecektir bir beş dakika sonrasında.

Tam da o basamaklarda,
Tam da o çiçeklere bakarken,
Hemen altımda, hemen orada patladı o bomba.
Canımın tam da dibinde.

Ben oraya giderken, evine, sevdiklerine karışacak insanların içinde.

Patladığında bomba bir şiirin basamaklarındaydım.
Yüreğimin kolu,
Yüreğimin bacağı koptu savruldu.
Yaşıyorum,
O basamaklarda,
Bir aşağıda
yaşamayan insanların kanıyla.

O sokağa, çiçeklere bakıyor yüreğim kulakları çınlayarak...

Papatyalar soldular ama açacaklar,
Beyaz güller, kızarmışlar kandan,
Tüm güller kırmızılar.
Koku...
Çiçekler bastırıyor,
Ölüm bastırıyor,
Çiçekler bastırıyor,
Ölüm bastırıyor.
Koku bir çiçekle ölüm arasında....
Gözlerim kapanıyor,
Bir şiirle merdiven arasında....

Bahadır Üge

Kategori : Yazılar -  Tarihi : 13/03/2016

Bir şiirle merdiven arasında,
Bir patlama sonrasında sırtım metal merdivenlerde,
Gözüm bulanmaya başlayan çiçeklerin renklerinde.
Son kalan çiçeğin kokusu ölüme karışırken,
kendimi kaybedip öldüm ben...