Sahir'le Ümit

Sahir'le Ümit konuşuyorlar.
Seneler seneler evvel.
İki hekim adayı, şimdilerde hekimler.

O zaman bir şehirdeler.
bugünden baksan kasaba.
Kaykılmış divana Ümit,
ayakta Sahir heyecanlı.
Eli kolu durmuyor, bir şeylerle uğraşıyor, öyle konuşuyor.

Birinin gönlü sağa yatmış,
birinin gönlü sola yatmayı çoktan aşmış.
Tartışıp inatlaşıyorlar.
Dudaklarını, birini öper gibi uzatır Ümit,
sigarayı her üflediğinde ciğerlerinden.
Sahir ise bir tıs çeker, bir tıs üfler.
Sanırsın biri filtreye acı biber sürmüşler hani.

Sahir diretiyor sola düşmüş;
- Benim! Diyor -Sosyal adalet anlayışım,
herkes birinci tütünü içecek, herkes yerli arabaya binecek.
Eşit olacak herkes. Diyor.

Ümit sağdan sağdan, öper gibi üfleyip sigarasını,
alaycı gülümsemesine fikrini karıştırıyor.,
- Benim! Diyor - Sosyal adalet anlayışım herkes amerikan tütünü içecek, alman arabasına binecek!.

Aynı Ümit'ti bana üniversitede otostop çekerken,
- Bir yerli otomobilimiz olsa aha da böyle yolda kalmazdık. Dediğimde gülen.

Gülüp demişti ki;
- Bir alman arabamız olaydı iyiydi. Diye.
Dedim -Oğlum yerlisi yok!! Ne alman arabası.
- Hayaline söveyim senin! Dedi.
- Madem "Hayal" bu, en iyisi olsun. Onun da cebi var be biraderim! Bak hiçbirşeysiziz.
Susuyorum cevapsız.
...
25 sene kadar evveldi.
Hayal etmeyi bile bana o öğretti...

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 19/06/2015

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 17

Not : Kadim dostum Dr. Ümit'e ....