Tekrar tekrar

Her şey çekildiğinde,
bir tek yaşam kalacak!

Ateşi yeniden keşfedeceğiz.
Korkularımızla yeniden yüzleşeceğiz.
Kendi cehennemlerimizi yaratmadan,
bir yeşil cennete düşeceğiz önce.
cennet olduğunu bilemeyeceğiz.

Gecenin gölgelerinden ürkecek,
yaşama bağlı ruhlarımız.
Korkulardan öte yaşamak isteyeceğiz.

Arsızlaşana kadar,
Hani o yaşam denilen doyulmaza,
birbirimizi öldürmeyeceğiz.
Sevmeyi o zaman öğreneceğiz.
O zamandan sonra yarım kalacak sevgilerimiz.
Fark etmeyeceğiz.

Ölümü bilecek, hissedeceğiz,
karanlığın gölgelerinde,
biraz yarım, biraz yamalak.
ama anlamayacak,
anlamayı istemeyeceğiz.

Onunla yüzleşmemek için,
Sonsuzluğa açılan yaşam penceresine cennet,
korktuğumuz gecelerin gölgelerine cehennem diyeceğiz.
Gecelerimizden korkacağız bugünlerde ki gibi yeniden,
Sonra sabahın güneşiyle yüceleceğiz.
Her başlangıç sonrası yine aynı şeye dönüşeceğiz.
Dışımız cennet, içimiz cehennem!

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 13/12/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 51