Gurbetin martısı

"Karaya vurmuş bir martıyım ben, şu bozkırın ortasında"
İstanbul'da aşık olup, Anadolu'ya kanatlanmış bir çift martının,
bozkırda doğmuş oğluyum ben.

Kanadım denizsiz.
Gözlerim denizsiz.
Yüreği hep özlemli.

Ah balıklar, korkmayınız!
Bilmem tadınızı.
Gümüş gri renkleriniz, mavinin içindeymişsiniz öyle mi?
Ben ise sadece bilirim adınızı.

"Karaya vurmuş bir martıyım ben, şu bozkırın ortasında"
Hep anlattıkları deniz, gökyüzüdür benim için.
Ey balıklar, yıldızlar siz oldunuz gecelerimde.
Lacivert gecelerde sizi gördüm .
Parlak ve griydiniz.
Gri nedir onu bile bilmedim.

Bilir misiniz o lodos burada da eser.
Hani çırpmadan askıda kalırmış ya martılar,
öyle dediler.
Her lodosta,
sert yağmurun ortasında,
kapalıdır benim gözlerim.
Yalnızım ya işte,
bir kendimi ve bir de kendim gibileri özlerim.
Uçmak bile yalnızken hüsran
Uçmak bile mavi değil,
gün batımı gibi kızıl.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 21/11/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 58