Yine tek, yine hiç

Ahmet ağabey kasap.
Mahalleden,
bildiğinden.
Dükkanda değiliz.
Sohbette hani.

Öylesine bir akşamda.
Elimin tersi ağzımda.
Kafam bir sağa bir sola.
sersem sersem gülerken
Cesaret alıp sorasım geldi işte.

Ağabey?
Bu koca adamı, beni
canlı kalacak şekilde kaça bölersin?

Güldü, kafası iyi,
-300 kaymeye bölerim. Dedi.

-Öyle değil. Dedim.
-Her birim ayrı ayrı, kimi oraya gidecek,
kimi buraya, kimim buna yetişecek,
kimim ona.
(...)
Söyle bakalım şimdi?
Kaça bölersin beni?

Güldü yine.
Sustu sonra.
Sessizce mırıldandı.
-Ben paha biçemem sana.
Sustuk.
(...)
Yine bölemedi.

Kaldım yine tek.
Kaldım yine "hiç"

Sonralardan başa dönerim ben hep.

Kaldırdım kadehi
"Ruhumuza" dedim.
Onun sağlığına.
Güldü
Öyle olsun dedi.
Beni o bile bölemedi.

Kaldım yine tek.
Kaldım yine "hiç"

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 06/12/2013

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 167