Sen bir çık yola

Gelsinler diye bekleme,
Gitmek istediğin an git.

Nereye istiyorsan neye istiyorsan git.
İnandığın şeye git
Tek başına git.

Topla pılını pırtını ruhunun git!
(...)
Onlar da gelsinler istiyorsun,
Onlara da gelse diyorsun.
Onları da bekliyor gidemiyorsun...
Git!
...gelecekler.

Sabret.
(...)
Ya odun kırarken,
Ya su çekerken,
Ya elinde, avuçlarında toprak varken gelecekler.
Eğildiğinde sakalların dizine değerken gelecekler.
Dizlerinin üstünde, elinde toprak,
başını çevirecek,
onca yoldan sana gelenlere,
daha yolun başında olanlara bakacaksın.

Gelecekler.

Sarılacaksın gelenine.
unuttuğun sesleri kelimelendirip
sohbetti diyeceksin unuttuğuna.

Korkma, git
Alabildiğince git.
Yalnızlık kolda altın bilezik çocuk.

Alabildiğince,
yaşayabildiğince,
yumruğunu sıkıp
ölebildiğince git!
Ama git!

Boş ver matematiği,
Yirmi kişiyken yollarda,
ormanın içinden, sana seslenen
ahşap barakadaki yoğurtsuz ihtiyar kadının,
sana ayran ikram etmeye çalıştığı o yerlere git.

Başa dön.
Kendinin başladığı yeri bul.
... Oraya git.
Sen olarak başladığın şeyi,
sen olarak bitireceğin yeri bulana kadar git!

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 26/12/2013

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 154