Söyleme

Kadın sen bana bir şey söyleme,
Otur şöyle bir.
Konuşmasan da olur.

Arada gözlerini kaçırıp,
işaret parmağınla
kulaklarına düşen saçları topla, kıvır,
Parmağına dola.
Bir ince ucuna, bir ojeli tarafına bakayım parmaklarının.

Avuçlarına al fincanı,
kahvenin dumanına üfle,
bir yudum al,
üst dudağını göreyim.

Fincandan ayırıp gözlerini,
alttan alttan baktın mı bir de.
Ah!

Kadın sen bana bir şey söyleme,
Bırak ben sana şiir olayım.
Şiir gibi konuşayım.
(...)
Arada es veririm olur ya
Parmağına,
dudağına,
fincanın kıvrımından bana bakan gözlerine
denk gelmişimdir.

Arada es veririm sanarsın ya.
Ah!

Sen ben de deprem,
Bir sıcak rüzgar içimden esen.
Üstüne bastığım ateş olursun o an.
Gel de söyle.
Gel de anlat bunu.
Adamız ya, sertiz güya.
Mahçubiyetimden asıl.
...
Anlatamam.

Bir fincan kahvede sen kasırga olursun bana.
Bense sadece konuşur konuşurum
ama sen de bir alevlik kibrit dahi olamam.

Kadın sen en iyisi mi bana bir şey söyleme,
Bir de söylersen,
o incecik, güzelim sesinle.
Ah işte.
O zaman Ah!

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 13/11/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 64