Kronik İnsan

Hani sokakta yürürken birden, ansızın için buruluyor, hastalandım sanıyorsun ya.
Hani sonra geldiği gibi geçiveriyor sızı.
Hele bu ara sıkça oluyor ya bu.
(...)
Endişelenme birseyin yok aslında.
Havaya karışmış ölü çocukların acısından geçiyorsun.
Ondan kesiliveriyor nefesin.
Alışmak lazım buna.
Çünkü ne ilacı var ne de tedavisi.
Kronik İnsan oluyorsun.
Bir ömür,
her adımda,
her yolda, bu yüzden ara ara hep sıkışacak o güzelim gönlün

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 01/06/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 125

Tüm hakları Bahadır Üge'ye aittir. Adı belirtilmeden kullanılmaz. © Bahadır Üge

Şiirler - Bahadır Üge
Fotoğraf : Hossein Zare


Değerli yorumlarınız benim için önemlidir..