Kırıklı bütün.

Kimsenin tek parça değil ruh hali.
Bedenden bir kutu içinde şıngır şıngır binlerce parça...
Bazıları kendi kutusu içinde ki o binlerce parçayı sabırla bir araya getirir. Kendi içselinde bir zikir gibi her parçasını doğru yere koyarak tamamlamaya çalışır bulmacasını.

Kendini bir bütün halinde görebilmeyi hayal eder tekrardan. Bazıları ise o kutunun içinde öylesine bıraktığı parçalarla şıngır şıngır gezer aramızda.

Parçalarını birleştiren insanlara hayranım. Onlar küllerinden yeniden doğmayı becerebilen insanlardır.

Kendindeki büyük resmi tam görmeye başladığı anda biri o resme vuruverir. Sözleriyle, davranışlarıyla yine binlerce parçaya ayırır o zahmet ve sabırla birleştirilmiş ruh halini. Bunu da hep o resmi göstermeye çalıştığı insanlar yapar. Kendini tarfilediği resmine, kendini bir ömür tamamlayamamışlar bir darbe vurur.

Hasetten mi? Kıskançlıktan mı? Kibirden mi?....

Bazıları tekrardan başlar o parçaları birleştirmeye. Yine kendinde zikir yapar. Her birleştiriş hamlığına ateş olur...

Başkalarıyla parçalanan kendini tekrar birleştirdikçe pişer insanoğlu.
Ölene kadar tekrar ve tekrar,
kendini o resimde bulana kadar.

Bahadır Üge

Kategori : Makale -  Tarihi : 22/06/2014