Denizin dört mevsiminde.

Sen denizi seversin,
Mavisinden,
Bense göğü severim,
O da Mavisinden.

Bilmezsin ki,
Deniz göğün yüzünden mavi.

Senin sevdiğin deniz, ayna,
Benim sevdiğimse, denizin göğü.
Yansıyanın kendisi.

Ben de denizi severim
Onun göğe küskün zamanlarında da,
koyu gri, belki lacivert,
sonrasında karanlık siyah.

Sen ise Yaz'ı beklersin,
Zamanın bol ya beklersin,
Çünkü denizin Mavi.

Ben, gece bile sarıldım denize halbuki,
Gökyüzünden, yıldızından,
Elimle onlara dokunamadığımdan.
Yansıdığı kadarından.

Ben hain bulutu da severim,
Yağmurunu severim namusuzun,
koyu grisinden, işte ondan.
Yağmurun denizine karıştığı anları severim.

Bulutlar çekiç olur kış vakti,
damlalar çivi.
Sahilim çamur
Denizim gri.
Gökyüzüm gri.
Rengine ırksız severim bu ikisini.

Bazen renksiz,
Ya da renkli...

Göğün, denizin ırkı mı vardı ki.

Senin oturduğun yerden,
yakamozlara kadeh kaldırdığın,
o sahil akşamlarında,
ben iki elim denge de,
ip cambazı gibi.
yakamozlarda yürüdüm.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 07/07/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 109