Devinim

İçimde bir muhasebeci var.
Beleş çalışıyor, aklımı karştırıyor.
Sürekli battığımı söylüyor.
Zengin falan da etmiyor.
Boyuna zarar ziyandan laf açıyor.
Cevaplarımı beğenmiyor.
Karşıma geçip, hayatımı hesaplıyor.
Benden beş çıkarıyor, üç ekliyor..
-Yandın sen! Diyor.
Güya beni korkutacak.

Sallamıyorum onu,
kızıyor.

Zaten benim de istediğim o
Kızınca bir güzelleşiyor aşifte, değme gitsin.
Beni güldürüyor
...
- Onu düşünüp duruyorsun, hep "o'nda olmamın bir tarifi var mı? Diyor.
- Kokteyl işte. Küçük şemsiyeli, turuncuya kaçan alev renkli içecektik biz,
birbirimizde mayalananlardan hani,
sütle yoğurt misali. Diyorum alaylı,
yarım gülüşlü dudakla
Yüzüne bakıyorum
O şaşırmış haline.
- Toparlamam lazımdı ifadeni, hep şaşkınsın. Diyorum;
- Kendimi ve onu bir kaba koyup, karıştırıp,
ikimizi içiyorum ben.
Kafam onunla iyi benim,
seninle ne içsek boş. Diyorum.

-Delisin sen! Diyor.

Defolup gidiyor.

Sersem iç muhasebecim,
Bir türlü beni hesaplayamıyor.
İyi biliyor çünkü.

Ben her seferinde onun bizde ki batık gecelerinin,
zengin sabahlarına uyanıyorum.
Delisin! Diyor,
Oysa ki habire ben değil, içim deliriyor.

Bahadır Üge

Kategori : Şiir -  Tarihi : 09/11/2014

Ruhumun Bağ Bozumu / Sayfa : 67